هوش مصنوعی بهره‌وری را افزایش می‌دهد؟
هوش مصنوعی در صنعت تولید، ابتدا بهره‌وری را کاهش و در بلندمدت آن را افزایش می‌دهد. پژوهش دانشگاه ام‌آی‌تی جزئیاتی را در این زمینه نشان می‌دهد.
به گزارش اکوایران، بسیاری از شرکت‌ها تصور می‌کردند که استفاده از هوش مصنوعی به صورت آنی و لحظه‌ای می‌تواند بهره‌وری آن‌ها را افزایش دهد. بررسی‌ها اما چیز دیگری را نشان می‌دهد.
به‌تازگی پژوهش‌هایی از طرف دانشگاه ام‌آی‌تی صورت گرفته که نشان می‌دهد در فرایند بهره‌گیری از هوش مصنوعی، بهره‌وری به صورت فوری افزایش پیدا نمی‌کند. این مطالعات نشان می‌دهند که در صنعت تولید مثلا در کارخانه‌ها، بهره‌گیری از هوش مصنوعی در ابتدا منجر به کاهش بهره‌وری می‌شود اما در بلندمدت، هوش مصنوعی به افزایش بهره‌وری کمک می‌کند.
الگوی حرف جِی
در فرایند استفاده از هوش مصنوعی در صنعت تولید و کارخانه‌ها، منحی جِی (J) در بهره‌وری ایجاد می‌شود. قضیه به این صورت است که ابتدا به چند دلیل بهره‌وری کاهش پیدا می‌کند.
دلیل اول این است که هنگام استفاده از هوش مصنوعی در مراحل اولیه، هنوز فرایندها و بخش‌های قدیمی با ابزارهای جدید و هوش مصنوعی هماهنگ نیستند. در نتیجه از یک‌سو تلاش می‌کنند به رویه خودشان ادامه دهند یا به آن رویه قدیمی بچسبند و از سوی دیگر در تقلا و اصطکاک با فرایند جدیدِ هوش مصنوعی هستند. همین کشمکش باعث می‌شود که به جای افزایش، شاهد کاهش بهره‌وری در آن بخش‌ها باشیم.
دومین دلیل که استفاده از هوش مصنوعی در ابتدا منجر به کاهش بهره‌وری می‌شود این است که هنوز زیرساخت‌های داده‌محور وجود ندارند. همچنین کارکنان هنوز برای بهره‌گیری از سیستم جدید به صورت کامل و کافی آموزش ندیده‌اند. به همین دلیل کل فرایند به صورت مجدد باید طراحی شود. این امر هم زمان‌بر است و در نتیجه منجر به کاهش بهره‌وری می‌شود.
سومین دلیل هم این است که سرمایه‌گذاری کلانی در ابتدای مسیر باید صورت بگیرد تا هوش مصنوعی در بخش‌های مختلف صنعت تولید به کار بیاید. این سرمایه‌گذاری نیاز به زمان دارد تا متبلور شود و الزاما نمی‌تواند نتیجه فوری بدهد. به همین دلیل است که گاهی بهره‌وری را به جای افزایش، کاهش می‌دهد.
اعداد و ارقام چه می‌گویند؟
شاید نگاهی به آمار و ارقام به صورت واضح‌تر و شفاف‌تری نشان بدهد که چه اتفاقی در فرایند بهره‌گیری از هوش مصنوعی رخ می‌دهد. طبق آمار دانشگاه ام‌آی‌تی، به‌طور میانگین، شرکت‌ها بعد از استفاده از هوش مصنوعی، بهره‌وری‌شان حدود 1.3 درصد کاهش پیدا می‌کند. در برخی موارد حتی شاید هم بیشتر.
تحلیل‌گران و دانشمندان در این زمینه می‌گویند که هوش مصنوعی مثل یک دستگاه ساده نیست که فقط وصل شود و کار کند، بلکه نیازمند تغییرات سیستمی است.
نکته اینجاست که پس از افت اولیه، رشد قابل توجهی حاصل می‌شود. در بررسی‌هایی که صورت گرفته، پس از یک بازه 4 ساله، در نهایت شاهد رشد بیشتری در بهره‌وری بوده‌ایم. درآمد و سهم بازار شرکت‌ها هم افزایش پیدا کرده است. این در حالی است که چنین پیشرفتی در رابطه با سایر شرکت‌هایی که از هوش مصنوعی در درازمدت استفاده نکرده‌اند، مشاهده نشده است.
البته شرکت‌هایی که از طریق هوش مصنوعی رشد کرده‌اند، بسترهایی هم داشته‌اند. برای مثال، قبلا در مسیر تحول دیجیتال بوده‌اند. همچنین زیرساخت فنی قوی داشته‌اند. آن‌ها همچنین توانایی گسترس و توسعه مزایای هوش مصنوعی را هم داشته‌اند. به صورت کلی هر شرکتی که بسترهای قوی‌تری داشته و به‌نوعی از قبل دیجیتالی بوده است، سریع‌تر از شیب منحنیِ جِی عبور کرده و به سمت رشد قدم برداشته است. علاوه بر آن، کارکنان این شرکت‌ها هم توانایی همراهی با هوش مصنوعی را داشته‌اند.
در مقابل، شرکت‌هایی که ساختار قدیمی‌تری داشته‌اند، یعنی ساختار سازمانی آن‌ها کند و سخت بوده و به صورت کلی قدیمی بوده‌اند یا کارمندان سنتی داشته‌اند که نتوانسته‌اند خودشان را خیلی زودتر با هوش مصنوعی مطابقت دهند، از این بازی جا مانده‌اند. در واقع این ماجرا نوعی رقابت هم به شمار می‌آید و آن شرکت‌هایی برنده هستند که زودتر بتوانند بستر پیشرفت و هماهنگی با هوش مصنوعی را فراهم آورند.
به این ترتیب، شرکت‌های جوان‌تر انعطاف‌پذیرتر بوده‌اند و شرکت‌های قدیمی‌تر، نتوانسته‌اند خودشان را با هوش مصنوعی همسو کنند. این مسئله روی بهره‌وری آن‌ها اثر گذاشته است. در نهایت، هر دو در ابتدا نوعی کاهش بهره‌وری را تجربه می‌کنند و در ادامه به مرور در مسیر رشد قرارمی‌گیرند.
به نقل از : اقتصاد خبر
منبع: اکو ایران
